sábado, 17 de diciembre de 2016

ass

y tu lengua acabó lamiéndolo. excitado. desbocado.

pero no yo.

més

xerrada amb tu, comprov que els anys passen, que t-m m'agrada encara molt més que tu i que ningú...

prototipo

mi casa

voy construyéndola pieza a pieza, sólo pequeñas reliquias, no quiero más de lo mismo, me canso de aburrirme ante lo obvio y recorro la vida, la isla, buscando esencias que me invadan más allá de la cotidianidad, más allá de lo absurdo de las otras vidas... ganas de atrapar y exponer mis insignificantes victorias...

jueves, 1 de diciembre de 2016

once upon a time

ostentábamos el poder, cada uno a su manera, mirábamos al horizonte como iguales uno sentado al lado del otro... sin parpadear...

timings

han pasado ocho años y el vigor físico anda tocado pero no por ello se ha resentido la pasión, el contacto, los besos, las entradas y salidas... más que nunca aprendemos a reinventar nuestra intimidad, mantener nuestra igualdad, nuestros roles que jamás fueron del todo definidos... siempre comprendí que este momento podía llegar tarde o temprano y jamás me preocupó mientras supiera que quien habita en ti es todo cuanto hay de mí. no puedo mentir y decir que no han sido años violentos, de idas y venidas físicas y mentales... no puedo decir que no me gustaría que conservaras esa fuerza mayor que nos llevaba al éxtasis, aún está pero se desregulariza y juega al despiste, sin más, sin dejar de ser parte de nuestros juegos.... los años no pasan en balde pero la lujuria siempre queda y entre tú y yo parece un pozo sin fondo. no nos tememos y eso nos da alas para arriesgar a cada instante y ver qué nuevas sensaciones se desatan...

miércoles, 23 de noviembre de 2016

diana cazadora

siempre atraída por la madurez , por la clase, por el vestir elegante y adecuado, por el lenguaje cuidado, las formas envolventes de un fondo exquisito... siempre atraída por lo escaso, por lo único, por lo exclusivo... los hombres abundan pero los que me ponen en guardia hasta apretar el gatillo... escasean en este bosque de animales homoformes... a veces me cuesta hasta alzar la vista, de tan aburrida por el paisaje, ganas de localizar presas que quieran convertirse en mis devoradores... calma tensa... a mis pies.

not the same

no es tan fácil explicarte las maneras en que otros me ha amado... no es tan fácil exponer detalles de lo que te han llegado a dar para que entiendas que a veces necesito más aunque tú seas todo.

sábado, 29 de octubre de 2016

a les portes del cel

carrer amunt, a l'encontre de déu, tenia ganes de parlar amb ell i en silenci dir-li tot el que em sent, tot el neguit que em corca... necessitava recollir-me a un dels tants bancs ben enfront de l'altar, suposava que no hi trobaria ningú, no eren hores d anar a veure'l... però quan la costa s 'ha acabat, les portes tancades han mort les meves esperances de comunicació amb el déu dels cristians... m'he segut a unes escales properes, he deixat l'ordinador, la bossa i el mòbil a sobre, he entrecreuat les mans, baixat els ulls, respirat i escoltat el silenci. de vegades fins i tot l'impossible es fa vident, encara que no sigui més que per un instant. necessitava tant anar al temple i trobar pau... he tornat a casa una mica decebuda però també m´ha anat bé pujar, travessar la plaça dels indigents, entrar al pati i enfrontar-me a la inaccessibiltat...

jueves, 13 de octubre de 2016

smart

http://sexinasuit.tumblr.com

pouvoir

siempre me siento poderosa incluso cuando no queda nada de mí, sé que esa pureza que me queda es más fuerte que cuanto me rodea... estoy en paz con mis demonios aunque el infierno arda a mi alrededor... ya sé danzar con las llamas y no las temo... nada amo por encima de esa sensación de dominio... me gusta el poder que se me otorga, el poder que admiro y el poder que poseo... no temo a mis propios miedos, ni ansío nada que no merezca...  displicente con lo nimio no dejo de atravesar mi vida disfrutando de cada momento de poder bajo sus caleidoscópicas formas... ni te muevas, ni me mires, sólo vales lo que estoy dispuesta a "pagar" por ti.

glops

todos mis amores, todos mis amantes, excepto uno, han repasado con su lengua los finos pliegues de mi cara b una o mil veces ya... es tan agradable sentarse en una terraza y repasar el listado... sorbo a sorbo... a veces hablamos y recuerdo ese momento en que no hay otra, hay que meter esa lengua allá donde la incógnita nace, allá donde muere el hombre y nace el amante, el amor devoto... quién pudiera disponer a todas horas de ese servicio tan personalizado...

jueves, 25 de agosto de 2016

demasiado correctos

un placer volver a verte, ya queda menos para vuestro momento pero esta mañana fue el nuestro... creo que algunos también se temieron que entre los dos hay ese profundo respeto, esa corrección de los que se admiran y no osan romper sus propios muros... porque la vida correcta es ese espectáculo que debe continuar... aunque nos muramos de curiosidad el uno por el otro, aunque nuestras palabras anodinas sean una capa fina en la que esconder nuestro interés... supongo que jamás sabremos lo que albergan nuestros encuentros austeros...

pròxima b

miércoles, 24 de agosto de 2016

diafanidades

quedó claro que la mejor posición del hombre ante una mujer es de rodillas... no hay otro modo de invocar perdón, ni otro modo de hacer gozar... sin tabús, ante conocidos desconocidos... una sonrisa pícara... qué ganas de repetirnos...

viernes, 29 de julio de 2016

igualmente

me quedo con las ganas de reclutar un buen lameculos, un insaciable husmeador de sexo, un ávido comensal...

pictures

contemplo las fotos en el periódico y no más que fotos son, algo estático , casi premeditado, una sonrisa , una especie de pose pero la vida, las palabras pasan antes y después, las fotos no dicen toda la verdad, en ellas apareces y sé que tras el éxito se esconde una relación anodina, una amante, un amor entregado, una inteligencia apasionada... pero la imagen sólo plasma el éxito y deja en la retaguardia las horas que no pasan , las que se eternizan, las que se van sin dejar huella... nuestras horas están ahí pero nadie las contabiliza, ni las conoce, somos ese espacio tiempo que aparece en cada foto pero que sólo podemos ver tú y yo... he buscado más allá de ti, he escudriñado por si algo pudiera asemejarse a todo cuanto eres, somos... es mejor la soledad, la espera, las migajas que nos hacemos llegar que esos pantanos viciados de nuestro alrededor...

money

mac, jardín, san miguel, maná, s5, soledad contigo al otro lado del watts app... alguna que otra mosquita, y mosquitos sin rumbo... es tarde pero aún es de día... la vida pasa más allá y yo apenas respiro...

domingo, 8 de mayo de 2016

lluny

te has alejado tanto de mí... has puesto tanta carretera en ocasiones y tanto mar en otras.... somos y estamos sin poder ser ni estar... ya todo es ilusión, sueño... algo irreal... ya no podemos luchar, te has rendido, me he rendido... a las ascuas que aún queman... te quiero, te he querido como el fuego ama al viento que lo aviva... pero has dejado de soplar, he dejado de bailar... te conservo por ser lo mejor de mi vida y aún así te vas, me voy ... poco a poco.. a golpes de morfina... dejamos la vida robarnos el alma que hemos acariciado siete breves años de nuestra vida... poder, deseo, clandestinidad, vida correcta, pisos, casas, aviones, mar y tierra...

étoile filante

sigo preguntándome cómo deben ser tus caricias...? eres tan , tan fugaz,... un hola, una sonrisa, un adiós, ... tu seriedad, tu lealtad me deja sin armas... cómo parar el tiempo y destruir tu imposibilidad...     quisiera convertirte en real, ... en parte de mi piel... quisiera ocuparte, invadir tu pecho sin alternativa... pero eres como los ciervos que se escabullen y adentran en sus bosques...

étoile filante

sigo preguntándome cómo deben ser tus caricias...? eres tan , tan fugaz,... un hola, una sonrisa, un adiós, ... tu seriedad, tu lealtad me deja sin armas... cómo parar el tiempo y destruir tu imposibilidad...     quisiera convertirte en real, ... en parte de mi piel... quisiera ocuparte, invadir tu pecho sin alternativa... pero eres como los ciervos que se escabullen y adentran en sus bosques...

estrella fugaz

sigo preguntándome cómo deben ser tus caricias...? eres tan , tan fugaz,... un hola, una sonrisa, un adiós, ... tu seriedad, tu lealtad me deja sin armas... cómo parar el tiempo y destruir tu imposibilidad...     quisiera convertirte en real, ... en parte de mi piel... quisiera ocuparte, invadir tu pecho sin alternativa... pero eres como los ciervos que se escabullen y adentran en sus bosques...

marianas

a veces cuesta encotrarse cuando el torbellino te puede...  a veces es necesario tocar fondo par darse impulso y volver a la superficie...

Rihanna - Diamonds

mi, me ...

con apenas tiempo para escribir, sigo ahí , amando como nunca mi condición sea cual sea...vivo y pervivo... desayunando con diamantes, atrapando almas amantes y amadas... no pierdo calada por si la vida da signos de si misma... voy y vuelvo, soy, estoy y tengo...

enyorant

http://textosdeds.blogspot.com.es

jueves, 21 de abril de 2016

nada nuevo bajo el sol

http://irreverenterealidad.blogspot.com.es

sartre

"Algo comienza para terminar: la aventura no admite añadidos; sólo cobra sentido con su muerte. Hacia esta muerte, que acaso sea también la mía, me veo arrastrado irremisiblemente. Cada instante aparece para traer los siguientes. Me aferro a cada instante con toda el alma; sé que es único, irremplazable y, sin embargo, no movería un dedo para impedir su aniquilación. El último minuto que paso en brazos de una mujer conocida la antevíspera —minuto que amo apasionadamente, mujer que estoy a punto de amar— terminará, lo sé. Me inclino sobre cada segundo, trato de agotarlo; no dejo nada sin captar, sin fijar para siempre en mí, nada, ni la ternura fugitiva de esos hermosos ojos, y sin embargo, el minuto transcurre y no lo retengo; me gusta que pase. Y entonces de pronto algo se rompe. La aventura ha terminado, el tiempo recobra su blandura cotidiana. Ahora el fin y el comienzo son una sola cosa. Aceptaría revivirlo todo, en las mismas circunstancias. Pero una aventura no se empieza de nuevo ni se prolonga.ª

volver

vuelves esta tarde a la palestra pero no podemos ni coincidir, el universo entero se ha aliado para destruir siete años intensos, descendemos el himalaya sin parones, sin casi tiempo de contemplar la cumbre que dejamos atrás... el valle que se extiende ante nosotros es un secarral amarado de esculturas óseas... el polvo mueve el aire y asfixia la vida... siete años que se derrumban sin más, por su propio peso, porque ni el amor, ni las aventuras resisten lo que ha resistido ésta... se acaba porque es lo que toca; no, por desamor; no, por desilusión; no, por fallarnos;... se acaba porque no hay más salida, porque hemos llegado a un cul de sac infranqueable...

spring

café en compañía, comida en compañía y la soledad...

simone de beauvoir

No se nace mujer: llega una a serlo. Ningún destino biológico, físico o económico define la figura que reviste en el seno de la sociedad la hembra humana; la civilización es quien elabora ese producto intermedio entre el macho y el castrado al que se califica como femenino.

martes, 19 de abril de 2016

copa y plato

me acerco al bar a tomar copa y plato, una barra concurrida, todos amigos pero desconocidos... ha vuelto mi coleta, camiseta de cuello alto negra, arremangada, el pecho erguido a pesar de los años, firmeza en los gestos, sonrisas a medias y sin hacer caso de esos comentarios que dan a entender que la primavera ha vuelto para todos...

domingo, 17 de abril de 2016

panamà

para los que no nos queda otra que ser español... mañana no será otro día, será un día más luchando por beber ese culín que nos queda a los que le llenamos la botella al estado...

elegance

me gusta sonreír, abrir bien los ojos y asegurarme de que sabes que te miro, ... me gusta ser descarada desde la sutileza... hay que ser elegante hasta en la depravación...

sábado, 16 de abril de 2016

no sé

sólo sé que no sé nada...

por si fuera poco

entrebancs, llunyania, ...

desig

esta noche te invitaría a casa, a meterte entre los arcos de mi cuerpo, bajo las esculturas líquidas, sobre las cúpulas simétricas, ... esta noche te invitaría a beber un río, a comer de mi tierra, a sucumbir al aroma de mi cuerpo... esta noche sería tu café cargado, caliente... ojalá pudieras dejarlo todo esta noche y huír en mis entrañas ... hace tanto... he echado de menos tus ganas de acabarte mi sexo a bocados...

diamonds

http://www.10historias10canciones.com/2013/01/los-diamantes-mas-famosos.html
los diamantes sin historia son tan sólo un número... como los amantes que no construyen su historia alrededor de uno...

sábado, 26 de marzo de 2016

veleta

pasas de las propuestas más indecentes, de las proposiciones más deshonestas, sucias, humillantes a una vida de corrección... pero en tus manos siguen las llaves de esos lugares en los que se culmina tu perdición, en los que ahogarías tu aliento en mi sexo... no me gustan las veletas pero siempre he admirado tus rendiciones...

lluny

tu

-i no vols res de jo?- te deman.
-tot!- me contestes.
tot no sé però sí sé del cert que tens coses molt valuoses per mi, la intel.ligència, la maduresa, la sobrietat amable, l'educació i la caballerositat d'una ànima pura que no gosa atansar-se al que sap que el pot fer embogir...
m'agrades, m'agrades però estàs a quilòmetres de mi, est un mur que es mostra però no es deixa franquejar... si un dia m'acceptes un cafè...

jueves, 18 de febrero de 2016

vice

unas horas sola esta noche me dan unos minutos para creerme nuestro mediodía juntos, mi cuerpo entero ha pasado por tus manos, me has sembrado y arado a tu antojo, contigo me abandono, dejo las luchas de poder en el armario porque nuestro rin son las vísceras de nuestras vidas fuera... cierto es que echo de menos al sumiso dedicado , el sexo concebido justo a mi medida... pero en ti hallo palabras, besos, caricias, sexo inocente en el que acomodarme y dedicarme a sentir... echo de menos otras cosas pero adoro las nuestras, si no fuéramos fugitivos de nuestras vidas quizás pudiera algún día... intercalar o introducir elementos externos, cuerpos sumisos, visiones que completen ese vicio de estar juntos que nos une...

martes, 26 de enero de 2016

senyora

porque en tus labios siempre suena diferente, porque siempre echo de menos aquellos instantes amables, indecentes, públicos de tus labios al sur de mi vientre, al norte de mis tobillos... reproduciremos aquellas noches?

saturday early morning

ascensos vertiginoso de tu carrera... mantente y vuelve a mí cuando  quieras... hubiéramos sido tan buena pareja...

recades

cafè amb ensaïmades.

deep

inside.

miércoles, 6 de enero de 2016

2016

maná vuelve a mis oídos tras muchos meses de passengers... un año plagado de incógnitas... el tiempo es bueno, algo de viento... me duelen las lumbares y algo las rodillas... vip al otro lado del charco y esta tierra de roca y asfalto no me ofrece mucho más...  mientras sigo soñando con esas caras a y esas caras b que no dejan recoveco sin hacer... mientras me despierto acompañádamente sola y busco en mi memoria el sexo sucio de algunas tardes... el sexo jugoso en boca...o mientras me despreocupo de la vida y muero entre labios y repasos...